இன்பமும் துன்பமும் நாமாக தேடிக்கொள்பவையே என்று நான் நெடுநாட்களாக நம்பிக்கொண்டிருந்தேன், அந்த சம்பவம் நடக்கும் வரை. அது நடந்து விட்ட பிறகுதான், ‛நாம் விரும்பினாலும், விரும்பாவிட்டாலும் இன்ப துன்பங்கள் நம்மைத்தேடி வந்தே தீரும்’ என்பது, எனக்கு தீர்மானமாகப் புலப்பட்டது.
வாழ்க்கை தத்துவத்தை, கத்தியின்றி ரத்தமின்றி எனக்கு உணர்த்திய சம்பவம் அது. ஏறக்குறைய, போதி மரத்தடியில் புத்தர் ஞானம் பெற்றதற்கு இணையான சம்பவமாக அதைக்கூறி விடலாம். பணி நிமித்தமாக அரசு பேருந்தில் சேலம் நோக்கி பயணித்தபோது நடந்த சம்பவம் அது.
இப்படி, சம்பவம், சம்பவம் என்று வாக்கியத்துக்கு வாக்கியம் நான் வேதனையோடு குறிப்பிடுகிற அந்த சம்பவத்தின் நாயகனுக்கு ஒரு 45 வயதிருக்கும். எப்போதும் பளிச்சென உடை அணிந்து, கூடவே ரே பன் கண்ணாடியும் அணிந்திருப்பார். தலை வழுக்கையாதலால், அவரை பார்த்தாலே ஏதோ ஒரு அறிவுஜீவிக்களை இருப்பதுபோல் தோன்றும்.
சரி போகட்டும். சமூக அவலங்களுக்கு எதிராக உரத்துக் குரல் கொடுப்பது அவருக்கு வழக்கம். எங்கும் எப்போதும், நீதி, நேர்மை, நியாயம், சத்தியம், தர்மம், இன்னபிறவெல்லாம் நிலைபெற வேண்டும் என்பதில் தீராத வேட்கை கொண்டவர். அப்பேர்ப்பட்டவர் ஒரு நாள் நான் பயணித்த அதே பேருந்தில் ஏறினார். அவரிடம் பேசியவகையில், எனக்கு முன் அனுபவம் கொஞ்சம் உண்டு. கேட்பவர் காதில் ரத்தமே வடிந்தாலும், சத்தியத்தின் தத்துவத்தை உரத்துச் சொல்லும் பண்பு நலன்களை நிறையவே கொண்டிருப்பவர் அவர்.
ஆகவே, அவர் பேருந்தில் ஏறியதுமே, எனக்குள் ஏதோ பட்சி சொல்வதைப் போல் இருந்தபடியால், இருக்கையில் கொஞ்சம் பதுங்கினாற்போல் அமர்ந்து கொண்டேன். அதிலும் கொஞ்சம் முன்னெச்சரிக்கையாக, போனையும் எடுத்து காதருகே வைத்துக் கொண்டேன்
ஒரு வழியாக பேருந்து புறப்பட்டது. நம்மவர் கடைசி சீட்டில் அமர்ந்தபடி பக்கத்தில் இருந்த பயணியிடம் ஏதோ பேசிக்கொண்டிருந்தார். ‛தப்பித்து விட்டோம்’ எனத்தோன்றியது. பேருந்து புறப்பட்டதும் கொஞ்சம் நிம்மதி வந்தது. பேருந்து சிறிது தூரம் சென்றிருக்கும். பின் சீட்டில் இருப்பவர் என் முதுகில் தட்டினார்.
‛‛சார், உங்கள அவுரு கூப்புடுறாரு’’
எனக்கு பகீரென்றது. திரும்பிப் பார்த்தேன். நம்மவர் அட்டகாசமாய் சிரித்தபடி கையைக் காட்டினார்.
‛‛ரிப்போர்ட்டர் சார்! வாங்க, இங்க எடம் இருக்கு, பேசீட்டே போலாம் வாங்க’’
எனக்கு உதறலாக இருந்தது. பக்கத்தில் அமர்ந்திருந்தவரை காட்டி, ‛சார் பிரண்டு இருக்காப்ல சார்’ என்றேன்.
‛‛உங்ககிட்ட நெறய பேசணும் ஒரு நாளைக்கு உங்க ஆபீஸ் வரட்டுமா’’
‛‛தாராளமா வாங்க சார்! ஒரு போன் பண்ணீட்டு வாங்க’’
அத்துடன் உரையாடல் முடிந்தது. நிம்மதிப் பெருமூச்சு விட்டபோது, ‛நண்பர்’ என நான் குறிப்பிட்ட பக்கத்து சீட் ஆசாமி, என்னைப் பார்த்து சிரித்தார். எனக்கு தர்மசங்கடம் தான். ஆனால் தப்பிக்க வேறு
வழியில்லையே!
பேருந்து வேகம் பிடித்துச் சென்று கொண்டிருந்தது. வீடியோவில் பாடல் காட்சிகள் ஒளிபரப்பாகிக் கொண்டிருந்தன. கர்ணகடூரமாக இருந்த ஒலி அமைப்பு, படம் பார்க்கவும், பாடல் கேட்கவும் சகிக்க முடியாததாக இருந்தது. மிதமிஞ்சிய சகிப்புத்தன்மை கொண்ட எனக்கே, அதை தாங்கிக் கொள்ள முடியவில்லை.
தர்மம் நியாயத்தை இரு கண்களாக பாவிக்கும் நம்மவர் சும்மா இருப்பாரா?
‛‛கண்டக்டர்! என்ன பாட்டு இது? காதுல ஈயத்தக் காச்சி ஊத்துன மாதிரி இருக்குது. நல்ல கேசட் இருந்தா போடுங்க, இல்லன்னா ஆஃப் பண்ணுங்க! சகிக்க முடியல,’’ என்றார்.
அவர் கூறியதை கண்டக்டர் கண்டுகொள்ளவே இல்லை ஒரு முறை, முறைத்து விட்டுப் போய்விட்டார். வீடியோ பிளேயர் அதே நாராச ஒளிபரப்பை தொடர்ந்து கொண்டிருந்தது. ‛தான் சொல்வதை யாரும் பொருட்படுத்தவில்லை’ என்றபோது நம்மவருக்கு கோபம் வந்து விட்டது.
‛‛என்ன கண்டக்டர்! சொல்லீட்டே இருக்கேன் நீங்க பாட்டுக்கு போறீங்க, இந்த பாட்டு போடலீன்னு யார் அழுதா’’
அதைக்கேட்டதும், கண்டக்டருக்கு கோபம் பொத்துக் கொண்டு வந்து விட்டது.
‛‛யோவ் நீ என்ன பெரிய இவனா? இஷ்டம் இருந்தா வா, இல்லீனா பஸ்ச நிறுத்தறேன், எறங்கி நடையக்கட்டு, சும்ம நய் நய்னு நொட்ட சொல்லீட்டு’’
அவ்வளவுதான். பயணிகள் அனைவரும் திரும்பிப் பார்த்தனர். நம்மவர் விடவில்லை.
‛‛சார், நான் என்ன கேட்டேன்னு இப்டி மரியாதையில்லாம பேசுறீங்க? ஆர்டிஓகிட்ட கம்ப்ளைண்ட் பண்ணீருவேன் தெரீமா? சவுண்ட் சிஸ்டம் சகிக்கலன்னு சொன்னா தப்பா?’’
‛‛யோவ், கெவுர்மென்ட் பஸ்சுனு தெரிஞ்சுதானே ஏர்னே? பெரீய ஆர்டிஓகிட்ட சொல்லுவன், ஆட்டுக்குட்டிகிட்ட சொல்லுவேங்கிற? சொல்லுய்யா! எவன் கேக்குறான்னு பாப்போம்’’
கண்டக்டரின் தாறுமாறான பேச்சில் பேஜாரான நம்மவர், உதவிக்கு ஆள் தேட ஆரம்பித்தார்.
‛‛ஏப்பா, இந்தாளு பண்றது சரியா, கேளுங்கப்பா,’’ என்று வேண்டுகோள் வைத்தார். யாரும் கண்டுகொள்ளவில்லை. பக்கத்தில் இருந்த பயணிகள் கூட, அவரிடம் இருந்து தள்ளி உட்கார்ந்து கொண்டனர். அப்போதுதான் நம்மவருக்கு என் ஞாபகம் வந்து விட்டது.
‛‛சார், ரிப்போட்டர் சார்! இந்த அயோக்கியத்தனத்தப் பத்தி உங்க பத்திரிகைல எழுதுங்க சார். நீங்கதான் சார் இதெல்லா தட்டிக்கேக்கணும்’’
அவ்வளவுதான்! கண்டக்டரின் கோபப்பார்வை என் மீது திரும்பியது.
‛‛யாருய்யா அவன் தட்டிக்கேக்குறவன்,’’ என்றபடி வேகவேகமாக என் அருகில் வந்தார்.
‛‛யோவ்! நீ என்ன அந்த சொட்டையனுக்கு சப்போட்டா? நீயே ஓசி கிராக்கி! மொதல்ல நீங்கெல்லா காசு குடுத்து டிக்கெட் வாங்கி பஸ்சுல போங்க! அப்புறம் நாயதர்மம் பேசுலாம்,’’ என்று ஆரம்பித்தார்.
நம்மவரோ, ‛‛சார், நீங்க பத்திரிகைல இந்த அராஜகத்தப்பத்தி, எழுதுங்க சார், அப்பத்தான், இவனுங்களுக்கு புத்தி வரும்,’’ என்று, எடுத்துக் கொடுத்தார். ‛எங்கண்ணன வந்து அடிடா பாக்குலாம்’ என்று உசுப்பி விட்டு வடிவேலுவை ரவுடிகளிடம் உதை வாங்க வைக்கும் அள்ளக்கை அரசியல்வாதிகள்போல இருந்தது அவரது பேச்சு.
பத்திரிகை செய்தியாளர்களுக்கு அரசு வழங்கும் இலவச பஸ் பாஸ்க்கு, கண்டக்டர்கள் மத்தியில் இருக்கும் ‛மரியாதையை’ பற்றி எனக்கு முன்பே தெரியும்தான். ஆனால் இப்படி பலர் முன்னிலையில் மானம் கப்பலேறும் என்று கற்பனையிலும் நினைக்கவில்லை.
கண்டக்டரின் வசவுகள் எல்லையற்றதாக இருந்தன. எங்கள் இருவரையும் பஸ்சை விட்டு இறக்கி விடுவதே அவரது லட்சியமாக இருந்தது. விஷயம் புரியாத நம்மவரோ, ‛‛நீ முடிந்தால் இறக்கி விடு,’’ என்று சவால் வேறு விட்டார். இதற்காகவே காத்திருந்த கண்டக்டரும், விசில் அடித்து பேருந்தை நிறுத்தி விட்டார்.
அப்புறமென்ன, அவர் இறங்க, பின்தொடர்ந்து நானும் இறங்க, அடுத்த பேருந்து பிடித்து அலுவலகம் போய்ச்சேரும்போது அரை மணி நேரம் தாமதம் ஆகியிருந்தது.
பேருந்தில் இருந்து இறங்கி நடந்தபோது அவர் பேசினார் பாருங்கள் ஒரு வசனம், அது சினிமா காமெடி காட்சி வசனங்களுக்கு ஒப்பானது.
‛‛சார், என்னால உங்களுக்கு வீண் சிரமம். ஆனாலும் உங்கள மாதிரி ஒர்த்தரால தான், இந்த அநியாயத்த தட்டிக்கேக்க முடியும்னு உறுதியா நம்புறேன் சார். அவன் எனக்கு சவால் விட்டதா நெனக்கல சார், ஒரு நியாயத்துக்கு பாடுபடுற ரிப்போர்ட்டருக்கு சவால் விட்டதா தான் நெனைக்குறன் சார்,’’ என்றார்.
அவர் பேசப்பேச, ‛நல்ல வேளையாக உடம்பு புண்ணாகாமல் தப்பித்து விட்டோம் போலிருக்கிறதே’ என்று எனக்கு, அந்த துன்பத்துக்கு மத்தியிலும், பெருமகிழ்ச்சி வந்துவிட்டது.
அந்த சம்பவத்துக்குப் பிறகும், அவரை சில முறை வழியில் பார்க்க நேரிட்டது. மாட்டிக்கொள்வதற்கு எனக்கென்ன பைத்தியமா?
Posts Tagged ‘cbe’
தீதும் நன்றும்…!
Posted: 06/06/2014 in கட்டுரைகுறிச்சொற்கள்:Aarumugam, ayyasamy, bus, cbe, conductor, tamil articles, travel
கலெக்டரிடம் ஐடி கார்டு கேட்ட ‛குடி’மகன்!
Posted: 23/03/2014 in கட்டுரைகுறிச்சொற்கள்:Aarumugam, ayyasamy, cbe, collector, kovai, police stories, tamil news
போலீஸ் அதிகாரிகள் எல்லாம் பல்லைக் கடித்துக் கொண்டு, சகித்துக் கொண்டிருந்தனர்.
ஒரு நாள் கலெக்டரும், பெண் ஒருவரும், நள்ளிரவு நேரம் காரில் சென்று கொண்டிருந்தனர். அரசு காரில் அல்ல; கலெக்டரின் பர்சனல் காரில் பயணம். கலெக்டரின் கெட்ட நேரம், கிராமத்து வழியாக சென்றபோது, டூவீலர் மீது கார் மோதி விட்டது. ஒருவருக்கு பலத்த காயம். சில வினாடிகளிலேயே ஊர்க்காரர்கள் சுற்றி வளைத்து விட்டனர்.
காரில் இருந்து இறங்கிய கலெக்டரை, கிராமத்தினருக்கு அடையாளம் தெரியவில்லை. தனக்குத் தெரிந்த கொத்துப் புரோட்டா தமிழில், கலெக்டர் பேசியதை கேட்டதும், கிராமத்தினருக்கு வீரம் வண்டி வண்டியாக வந்து விட்டது.
‛வெளியூர்காரன் சிக்கிவிட்டான், அதுவும் தமிழ் வேறு திக்கித் திக்கி பேசுகிறான். சும்மா விட்டு விட முடியுமா?’ உள்ளூர்காரர்கள், அதிலும் சில ‛குடி’ மக்கள் ரொம்பவும் துள்ளினர். கலெக்டரும் பயந்தபடியே பேசிப்பார்த்தார். பணம் கொடுப்பதாக எல்லாம் பேரம் பேசினார். எதுவும் வேலைக்கு ஆகவில்லை.
அவரது பிரச்னை, விபத்து மட்டுமா? காரில் இருப்பது அவர் மனைவியல்ல; ஊருக்குள், மாவட்டத்தில், ஏன் மாநிலம் முழுவதுமே அறிமுகம் இருக்கும் குடும்பத்தை சேர்ந்தவர். விஷயம் வெளியில் தெரியாமல் சமாளி்த்தாக வேண்டுமே! எப்படி எப்படியோ பேசிப்பார்த்தார். ஆளாளுக்கு அடிக்கத்தான் வந்தனர்.
கடைசியி்ல், வேறு வழியே இல்லாத நிலையில், ‛நாந்தான் இந்த டிஸ்ட்ரிக்ட் கலெக்டர்’ என்றார். கூட்டத்தினர் யாரும் நம்பவில்லை. அதுவும் ‛குடி’மகன் ஒருவருக்கு பயங்கர கோபம் வந்து விட்டது. ‛‛யோவ் கலெக்டர்னா நம்பீருவமா, ஐடி கார்டு எடுய்யா,’’ என்று ஆவேசப்பட்டார். கூட்டமும் அவரை ஆமோதித்தது.
நிலைமை மோசமாவதை உணர்ந்த கலெக்டர், எஸ்.பி.,க்கு போன் போட்டு விஷயத்தை சொன்னார். அவரும் பரிதாபப்பட்டு, போலீசை அனுப்பி வைத்தார். வந்த போலீசார், நிலைமையை புரிந்து கொண்டு, கூட்டத்தை கலைத்து, கலெக்டரை பாதுகாப்பாக அனுப்பி வைத்தனர்.
அதன்பிறகுதான் ஏழரை ஆரம்பித்தது. ஐடி கார்டு கேட்டவனை சும்மா விட முடியுமா? மறுநாள் கலெக்டர் உத்தரவுப்படி, கிராமத்தினர் அனைவரையும், போலீஸ் ஸ்டேஷனுக்கு அள்ளி வந்தனர் போலீசார். அடையாள அணிவகுப்பு நடத்திய கலெக்டர், ஒரே ஒருவனை மட்டும் கொத்தாக அள்ளிப்பிடித்து அறைந்து தள்ளினார். காரணம் புரியாத எஸ்.பி., டி.எஸ்.பி., இன்ஸ்பெக்டர்கள் எல்லாருக்கும் பயங்கர அதிர்ச்சி.
‛என்ன கேப்ப, என்ன கேப்ப, இப்ப கேளுடா, இப்ப கேளுடா’ என்றபடியே மொத்தினார், கலெக்டர். பாவம், இரவு மப்பில் என்ன பேசினோம் என்றே தெரியாமல் கேட்ட கேள்வியால், இப்படியொரு சம்பவம் நடக்கும் என்று அந்த ஆசாமி எதிர்பார்த்திருக்க வாய்ப்பில்லைதான்.
அடித்து கை ஓய்ந்த கலெக்டர், ‛ஓகே, எல்லாத்தையும் ரிலீஸ் பண்ணீருங்க’ என்று மகிழ்ச்சியுடன் கூறிச்சென்று விட்டார். எஸ்.பி.,க்கும், டி.எஸ்.பி.,க்கும் தலை சுக்குநுாறாக வெடித்து விடும் போலிருந்தது. அடிவாங்கிய ஆசாமியை தனியாக அழைத்துச் சென்று, விசாரி்த்தனர்.
‛யோவ் என்னய்யா கேட்ட, கலெக்டர்கிட்ட?
‛சாமி, அவுரு அதிகாரின்னு தெரியாம பேசீட்டனுங் சாமி’
‛அதாண்டா, என்ன பேசுன’
‛சாமி, தெரியாம பேசீட்டனுங்’
‛டேய் மரியாதையா சொல்லுடா, என்ன பேசுன’
‛சாமி, ஒண்ணுமே கேக்குலீங்’
‛ஒண்ணுமே கேக்காம ஏண்டா இந்த ஒதை ஒதைக்குறாரு’
‛சாமி, ஏன்னு தெரிலீங் சாமி’
‛அடேய், ஒதை வாங்குனது பத்துலியா, ஒழுங்கா சொல்லுடா’
‛சாமி மயக்கம் வார மாதிரி இருக்குங் சாமி’
ஏற்கெனவே வாங்கிய அடியால் பயந்துபோயிருந்த ஆசாமி, ‘மீண்டும் அதைச் சொன்னால், விபரீதம் வந்து விடும்’ என்று நினைத்தாரோ என்னவோ, அப்படியே விழுந்து விட்டார்.
பயந்துபோன அதிகாரிகள், தண்ணீர் தெளித்து உட்கார வைத்து புரோட்டா வாங்கிக் கொடுத்து, நைசாக பேசி, விஷயத்தை கறந்தே விட்டனர். அப்புறமென்ன, ‘நம்மால் முடியாததை இவனாவது செய்தானே’ என்றெண்ணி, மகிழ்ந்து பாராட்டி, அனுப்பி வைத்தனர்.
ஒப்புதல் வாக்குமூலம்
Posted: 16/03/2014 in கட்டுரை, கவிதை, கவிதை, கருத்து, இதழியல்குறிச்சொற்கள்:Aarumugam, ayyasamy, cbe, coimbatore, kavithai, kovai, poem, poetry, tamil
‛கவிதை எழுதியே தீருவது’ என்று நான் முடிவெடுத்தபோது, ‛காதலிக்க நேரமில்லை’ படத்தில் நாகேஷ் பேசுவதாக வரும் டயலாக் தான் நினைவுக்கு வந்தது. ‛‛நாம எடுப்பது தான் படம். அத தமிழ்நாட்டு ஜனங்க பாத்தே தீரணும். அது அவுங்க தலையெழுத்து’’
அப்புறமென்ன, சென்னிமலை முருகன் மேல் பாரத்தைப் போட்டு, வேலையை தொடங்கியே விட்டேன். கவிதையைப் படித்த நண்பர்கள் உற்சாகம் ஊட்டினர். குறிப்பாக அலுவலக நண்பர்கள், அமோக ஆதரவு தந்தனர். நண்பர்கள் பாலா, ஜெரால்டு, லோகநாதன் ஆகியோர், முகநூலில் கவிதையை பகிர்ந்ததுடன், எனக்கே கூசும் அளவுக்கு புகழ்ந்து தள்ளி விட்டனர்.
நண்பர்களின் ஆதரவு எதிர்பார்த்தது தான். எதிர்பாராத இடங்களில் இருந்துவந்த ஆதரவு, என்னை திக்குமுக்காடச் செய்துவிட்டது. குறிப்பாக, வலைப்பதிவர் சித்ராசுந்தர். கவிதைகளை பாராட்டியதுடன், வலைச்சரத்தில் என்னைப்பற்றியும் அறிமுகம் செய்து வைத்தார். உண்மையிலேயே அவருக்கு நன்றிக்கடன்பட்டிருக்கிறேன். வலைப்பதிவர்களுக்கு பேருதவி புரியும் திண்டுக்கல் தனபாலன் சாரும், ஒவ்வொரு கவிதைக்கும் உற்சாகம் ஊட்டி வருகிறார். இத்தகைய ஊக்குவிப்புகள்தான், தொடர்ந்து எழுதுவதற்கு துாண்டுகின்றன என்பதை கட்டாயம் சொல்லியே தீர வேண்டும்.
***
நண்பர் ஒருவர் கேட்டார், ”நீங்க எழுதுவது, மரபுக்கவிதையா, புதுக்கவிதையா, ஹைக்கூவா,” என்று.
எனக்கு என்ன பதில் சொல்வதென்று தெரியவில்லை.
”எழுதியிருப்பதை படித்து பார்த்து, நீங்களே முடிவு செய்து கொள்ளுங்கள்,” என்று கூறி விட்டேன். அந்தளவு தான் நமக்கும் இலக்கியத்துக்கும் அறிமுகம்.
வழக்கமாக கவிதை, கதை எழுதுவோர் எல்லோரும், கலீல் ஜிப்ரான், ஷேக்ஸ்பியர், பாப்லோ நெருடா என்றெல்லாம் ‘அடித்து’ விடுவார்கள். நமக்கு அதெல்லாம் தெரியாது. ஷேக்ஸ்பியர் எல்லாம் கல்லூரிக் காலத்தில், டிகிரி வாங்கியாக வேண்டுமே என்பதற்காக, முட்டி மோதிப்படித்த ‛மெர்ச்சண்ட் ஆப் வெனிஸ்’ வரைக்கும்தான்.
பள்ளியில் படிக்கும்போதே கவிதை எழுதும் ஆர்வம் நிறைய இருந்தது. ஆர்வம் மட்டும் தான்; எழுதவெல்லாம் இல்லை. கல்லூரியிலும் அப்படித்தான். பத்திரிகை வேலையில் சேர்ந்தபிறகு, நேரமும் இருந்தது; வாய்ப்புகளும் இருந்தன. எழுதத்தான் மாயவில்லை. இப்போதும் பத்திரிகை பணி தான். ஆனால், பகல்பொழுது வெட்டியாக வீட்டில் இருப்பது, எழுத வாய்ப்பாக அமைந்துவிட்டது.
***
கடந்த சட்டமன்ற தேர்தல் நேரம். எங்கள் பத்திரிகையில் தேர்தலுக்கென தனி இணைப்பு வெளியிட்டனர். அதில், ‘கவித கவித’ என்ற தலைப்பில் தேர்தல் தொடர்பான கவிதைகள் வெளியாகின. அதில் நான் எழுதிய மொக்கையான கவிதை ஒன்றும் வெளியாகி விட்டது. அதுவும் பெயருடன். சன்மானம் வேறு, சென்னையில் இருந்து வந்து விட்டது. அவ்வளவு தான், என் பக்கத்து சீட் ஊழியருக்கு காதில் புகை வராத குறை. ஊரெல்லாம் ஒரே புலம்பல். நான் வேறு சன்மானத்தை உயர்த்திச்சொல்லி, அவருக்கு வெறுப்பேற்றி இருந்தேன். ஒரு பத்து நாட்கள் இதை வைத்தே அவரை எல்லோரும் ஓட்டிக்கொண்டிருந்தனர். அப்போது, நான் அடைந்த மகிழ்ச்சி இருக்கிறதே…! அதெல்லாம் வார்த்தைகளில் விவரிக்க முடியாதது என்பதை எழுதவும் வேண்டுமோ?
***
உப்புமா நானூறு
Posted: 09/03/2014 in கவிதைகுறிச்சொற்கள்:Aarumugam, ayyasamy, cbe, devathai, election, indian election, kavithai, kovai, loksabha election, tamil poetry
தீரா தலைவலியாம்!
தீயவர் கேட்பதெல்லாம்
தோதான ஒரு வரமாம்!
தான் மட்டும் வென்றிடவும்
பிறரெல்லாம் தோற்றிடவும்
தரவேண்டும் வரமென்று
தயங்காமல் கேட்கின்றார்!
கேட்ட வரம் கொடுத்திடத்தான்
தேவதைக்கும் ஓராசை!
அனைவருமே கேட்பதுபோல்
அள்ளி அள்ளி வீசுதற்கு
ஆசியா பத்தாது;
ஐரோப்பாவும் தான் வேண்டும்!
கட்சிகளை காட்டிலுமே
கூட்டணிகள் அதிகம் என்பார்!
ஓட்டளிப்போர் கேட்கும் வரம்
ஓரளவு தந்திடலாம்!
கூட்டணிக்கு ஆள் பிடிப்போர்
கேட்கும் வரம் யார் தருவார்?
எண்ணி எண்ணிப்பார்த்ததிலே
வந்ததிந்த தலைவலியாம்!
தேர்தல் தேவதைக்கு
தேவையிப்போ நிம்மதியாம்!
துயரமே முடிவில்லையா?
கதறி விட்டாள் தேவதை தான்!
காத்தருள்வார் யார் யாரோ?
மாட்டிக்கிட்டாரு ஏட்டையா…!
Posted: 09/03/2014 in இதழியல்குறிச்சொற்கள்:Aarumugam, ayyasamy, இதழியல், cbe, kovai, police stories, tamil
போகாத பொழுதுகளில்…!
Posted: 19/02/2014 in கவிதை, கருத்து, இதழியல்குறிச்சொற்கள்:Aarumugam, ayyasamy, cbe, Jokes, kovai, poetry, tamil news
”அம்மா… மழை பேய்ர மாதிரி இருக்குது” ”அய்யய்யோ! அப்பா வண்டியக்கீது தொடச்சுட்டாங்களா? அம்மாவுக்கு தொவைக்கிற வேலை நெறய இருக்குதுன்னு சொல்லீர்க்க வேண்டியது தானே?’l
***
”இன்னும் ரெண்டொரு நாள்ல கண்டிப்பா மழை பேயும் பாரு”
”எப்புடி இவ்ளோ ஸ்ட்ராங்கா சொல்றீங்க”
”நேத்திக்கு மழைய மெரட்டி ஒரு கவிதை எழுதீர்க்கனே”
”அப்புடியா! அப்ப கட்டாயம் மழை பேயும்” ”பரவால்லயே, ஏங்கவிதை மேல அவ்ளோ நம்பிக்கையா”
”இல்ல, பேய்லைன்னா எங்க மறுபடியும் கவிதை எழுதுவீங்களோன்னு பயத்துலயே மழை கட்டாயம் பேஞ்சுடும் பாருங்க*
***
”சார், ஒரு சின்ன புரூப் மிஸ்டேக் ஆகிப்போச்சு” ”என்னப்பா, என்ன பிரச்னை”
”சார், வீட்டு மனை விற்பனைக்கு விளம்பரத்துல ஒரு ‘வி’ அதிகமா வந்துடுச்சு”
”அப்புறம்”
”அப்புறமென்ன, மனை விளம்பரம் குடுத்தவருக்கும் அவரு சம்சாரத்துக்கும் பயங்கர சண்டையாம்”
”ஸ்பெல்லிங் மிஸ்டேக் சகஜம். திருத்தம் போட்டாப்போகுது”
”சார், விஷயம் தெரியாமப் பேசாதீங்க! விளம்பரம், ‘வீட்டு மனைவி விற்பனைக்கு’ன்னு வந்துடுச்சு” ”அய்யய்யோ!”
***
உப்புமா கவிதை-மழைக்கு ஒரு மிரட்டல்
Posted: 17/02/2014 in கவிதைகுறிச்சொற்கள்:Aarumugam, ayyasamy, cbe, coimbatore, kovai, poetry, rain, tamil poetry
மக்கள் படும்பாடு
மழையின்றி பெரும்பாடு!
மாடு கன்று வைத்திருப்போர் நிலையெல்லாம் என்னாகும்?
காடெல்லாம் காய்ந்து போனால்
மான் கூட்டம் எங்கு போகும்?
மழையே மழையே!
உனக்கென்ன கேடு?
மாதம் ஒரு முறை
வா என் வீடு!
காய்ந்து வெடித்த நிலம்
கதறித்தான் அழுதிடுமா?
முப்போகம் விளைந்த பூமி
முனகித்தான் பார்க்கிறதோ?
மண்புழுக்கள்
மடிவது கண்டு
முட்செடியாய்
முளைக்கிறதோ?
கூட்டமாய் தேடி வரும்
கொக்கு குருவிக்கெல்லாம்
கட்டாந்தரை ஆன குளம்
என்ன பதில் சொல்லிடுமோ?
அன்பொழுக அழைத்திருந்தேன்! ஆடியும்தான் பார்த்து விட்டேன்! அத்தனைக்கும் பயனில்லை
அதனால் தான் கேட்கின்றேன்!
மழையே மழையே
உனக்கென்ன கேடு?
மரியாதை கெட்டு விடும்;
மாசிக்குள் பெய்து விடு!
குறிப்பு, மீட்டர், பக்கெட்!
Posted: 16/02/2014 in இதழியல்குறிச்சொற்கள்:Aarumugam, ayyasamy, இதழியல், cbe, corruption, kovai, lanjam
அனுபவம் 2- புலம்பல் ஆயிரம்
Posted: 16/02/2014 in இதழியல்குறிச்சொற்கள்:Aarumugam, ayyasamy, இதழியல், cbe, coimbatore, kovai, kovai news, News, tamil
‘நிருபர் இருக்கிறார், பேசுவதும் செய்வதும் பேப்பரில் வரும்’ என்ற எண்ணத்தில் விபரீத முடிவெடுக்கும் ஆசாமிகளிடம் இருந்து கூட்டத்தினரை காப்பாற்றவும் முடியும்.
‘பார்த்துப் பேசி விட்டு செய்தியில் பெயர் குறிப்பிடாமல் இருந்து விட்டான்’ என்ற பழிச்சொல்லில் இருந்து எளிதில் தப்புவதற்கும் வசதியாக இருக்கும்.
அரசியல் கட்சி கூட்டங்களுக்கோ, அரசியல் பிரமுகர்கள் பங்கேற்கும் நிகழ்வுகளுக்கோ செல்லும்போது ஏற்படும் மிகப்பெரிய பிரச்னையே, பெயர் போடுவது தான். பெயர் போடாத நிருபரை பார்த்து, அவர் பரம்பரை மீதே மண் வாரித்தூற்றும் அரசியல்வாதிகள் நாட்டில் பெருகி விட்டார்கள். ‘அவுங்கெல்லாங்குடுக்குறத நாங்குளும் தர்றோம், எங்கு பேரையும் போடுங்கப்பா’ என்று வம்பிழுப்பவர்களும் உண்டு. ‘பார்த்து பேசித் தொலைத்து விட்டோமே’ என்று பரிதாபப்பட்டு பெயரை சேர்த்து விட்டால், எடிட்டோரியலில் கும்மாங்குத்து வாங்க வேண்டியிருக்கும் என்பது தனிக்கதை.
பத்திரிகை நிருபருக்கு மரியாதை செய்கிறோம் பேர்வழி என்று பொன்னாடை போர்த்த மேடைக்கு அழைக்கும் இம்சை, சங்க கூட்டங்களில் அடிக்கடி அரங்கேறும். ‘சாப்பிடாமல் போகக்கூடாது’ என்று வம்படியாய் இழுத்துச்சென்று, நமக்கு ஆகாத, பிடிக்காத உணவுப்பண்டத்தை இலை நிறையப்போட்டு, உண்டு முடிக்கும்படி கொடுமைப்படுத்துவோரும் நாட்டில் இருக்கின்றனர். ‘போட்டோவில் என்னை மட்டும் கட் பண்ணீட்டிங்க’ என்று நமக்கு சம்மந்தம் இல்லாத பேப்பரில் வந்ததை சுட்டிக்காட்டி கண்ணீரும் கம்பலையுமாக புகார் கூறும் கூட்டம் படுத்தும்பாடு இருக்கிறதே… அப்பப்பா!
| For Nuclear Power, GMO, Space Research, Vaccines, S&T, the works... Unapologetically so | 💪🏿 | Supporter of the use of the brain & the indefatigable human spirit | मेरा देश बदल रहा है | (λதமிழ்.λஆங்கிலம்.λஸம்ஸ்க்ருதம்... ...λகடந்தகாலம்.λகற்பனை.ஒத்திசைவு)சிந்தனை | 🕉️ | 🛕 | 🇮🇳 | 🚩 |
மனநலம் மனம் கல்வி இன்னும் பல கட்டுரைகள் மனநல மருத்துவரால் எழுதப்படுகிறது
This WordPress.com site is the bee's knees
கவிதை, கருத்து, இதழியல்
My Whims And Fancies
கவிதை, கருத்து, இதழியல்
கவிதை, கருத்து, இதழியல்
Pa. Raghavan | Writerpara.com | Paper
கற்றதும் பெற்றதும் ...
கவிதை, கருத்து, இதழியல்
கவிதை, கருத்து, இதழியல்
கற்றது கையளவு, கல்லாதது உலகளவு!
கவிதை, கருத்து, இதழியல்
கவிதை, கருத்து, இதழியல்
கவிதை, கருத்து, இதழியல்
கவிதை, கருத்து, இதழியல்
கவிதை, கருத்து, இதழியல்
இலக்கியத்தை மொழிகடந்து சுவாசிப்பவன்
கவிதை, கருத்து, இதழியல்
என் எண்ணங்களின் நீருற்று
கவிதை, கருத்து, இதழியல்
கவிதை, கருத்து, இதழியல்
கவிதை, கருத்து, இதழியல்
A smile is a curve that straightens everything
வண்ணதாசன் எனும் கல்யாண்ஜி, புதிதாக எழுத வருபவர்கள்..வண்ணதாசனை படிக்க வேண்டும்.. (சுஜாதா)
Just another WordPress.com site
யாழ்பாவாணன் வலைவழியே பகிரும் பதிவுகள்
சொல்லுகிறேன் என்ற தளத்தின் பெயருக்கேற்ப எல்லா முறையிலும் நீங்களும் ரஸிக்கும் வண்ணமும்,உபயோகமாகவும் சொல்லிக்கொண்டு இருப்பதில் எநக்கு ஒரு ஸந்தோஷம்.ம்
Everything under the sun with a touch of humor!
http://ootynews.wordpress.com
கவிதை, கருத்து, இதழியல்
கவிதை, கருத்து, இதழியல்
கவிதை, கருத்து, இதழியல்
காலத்தால் அழியாத சரித்திரம் படைப்போம்
கவிதை, கருத்து, இதழியல்
கவிதை, கருத்து, இதழியல்
கவிதை, கருத்து, இதழியல்
கவிதை, கருத்து, இதழியல்
கவிதை, கருத்து, இதழியல்
கவிதை, கருத்து, இதழியல்
கவிதை, கருத்து, இதழியல்
கவிதை, கருத்து, இதழியல்
நாங்களும் சமைப்போமில்ல!!!
கவிதை, கருத்து, இதழியல்
கவிதை, கருத்து, இதழியல்
ஆறுமுகம் அய்யாசாமி 